mUltimate Chopin

op. 28 nr 22, Preludium g-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Adiustacje Wf

t. 8

Utwór: op. 28 nr 22, Preludium g-moll

Ósemka w A (→KF), interpretacja kontekstowa (→Wf→Wa)

Wfa = TGTU

Ćwierćnuta w A (→KF→Wn), możliwa interpretacja
..

Akord w partii pr.r. ma w A (→KF→Wn) wartość ćwierćnuty, co wraz z wypełniającymi 5 ósemek pauzami, daje w sumie 7 ósemek. Sposób, w jaki partia pr.r. jest rozmieszczona nad l.r., pokazuje, że nadmiar wartości rytmicznych dotyczy 2. lub 3. ósemki taktu – albo Chopin zapomniał wpisać chorągiewkę ósemkową przy akordzie, albo nie­potrzebnie wpisał pauzę ósemkową nad 3. ósem­ką l.r. Zdaniem redakcji, pierwsza możliwość – omyłkowe pominięcie jednego elementu notacji – jest bardziej prawdopodobna niż druga – wpisa­nie niepotrzebnej pauzy. Tak też – przez dodanie chorągiewki ósemkowej – poprawiono to miejsce w Wf (→Wa).
W Wn powtórzono błędny rytm za KF, a co wię­cej, 3 pauzy po akordzie błędnie rozmieszczono w 2. połowie taktu nad trzema oktawami l.r. (identyczny błąd w rozplanowaniu pauz popełniono także w Wf).

Błędne zapisy źródeł odtwarzamy w transkrypcji graficznej (wersja "transkrypcja"). W transkrypcji merytorycznej interpretujemy tekst A i KF zgodnie z poprawką wprowadzoną w Wf, a tekst Wn w sposób alternatywny.

Akord w partii pr.r. ma w A (→KF→Wn) wartość ćwierćnuty, co wraz z wypełniającymi 5 ósemek pauzami, daje w sumie 7 ósemek. Błąd poprawiono w Wf (→Wa) przez dodanie chorągiewki ósemkowej do laseczki akordu. Także naszym zdaniem zapis należy skorygować właśnie w ten sposób:

  • rytm taki wynika ze sposobu, w jaki partia l.r. jest podpisana pod pr.r., zwłaszcza w 1. połowie taktu;
  • omyłkowe pominięcie jednego elementu notacji – chorągiewki ósemkowej – wydaje się bardziej prawdopodobne niż wpisanie niepotrzebnej lub niewłaściwej pauzy.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy A , Adiustacje Wf , Błędy powtórzone Wn

t. 21-29

Utwór: op. 28 nr 22, Preludium g-moll

..

W 2. połowie t. 21 A (→KF) ma nieuzasadniony w tym miejscu  przed d2, nie ma natomiast  podwyższającego f1 na fis1. Tak samo w t. 29, który jest w rękopisach oznaczony skrótowo jako powtórzenie t. 21. Przeoczony  uzupełniono we wszystkich wydaniach z wyjątkiem t. 29 w Wf. Ponadto w Wa, w obu taktach usunięto niepotrzebny , co uwzględniamy także w tekście głównym.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Znaki ostrzegawcze , Adiustacje Wf , Niedokładności A , Błędy powtórzone Wf

t. 28-38

Utwór: op. 28 nr 22, Preludium g-moll

più animato - - w t. 30-38 w A i Wf2 (→Wa)

!!!   miniat: nic.                EZTU t. 30-38

più animato w t. 28-31 w KF

EZnieU

più animato - - w t. 30-33 w Wf1

EZTU w t. 30-33

Bez określenia w Wn
..

Nie jest jasne, co spowodowało, że Fontana zaczął pisać più animato już w t. 28, a więc 2 takty wcześniej niż w A, ani dlaczego wskazówkę pominięto w Wn. Fontana przeoczył ponadto kreseczki wyznaczające zakres obowiązywania wskazówki. W Wf1 kreseczki doprowadzono tylko do końca t. 33, ostatniego w linii, co skorygowano w Wf2 (→Wa). Chopin precyzyjnie określił, że fragment grany z większym ożywieniem kończy się na t. 38 – w A kreseczka wpisana w t. 39 została skreślona. Chopin skreślił także sempre przed più animato.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Niedokładności Wf , Poprawki A , Błędy Wn , Skreślenia A , Adiustacje Wf , Błędy KF

t. 35-38

Utwór: op. 28 nr 22, Preludium g-moll

Bez łuków przetrzymujących w A (→Wf1,KF→Wn1)

!!!   miniat: wycinek, t. 35-6 bez skrajnych pauz, tylko pr.r.                     EZTU (tylko główka a w 35)

Łuki przetrzymujące w Wf2 (→Wa) i Wn2 (→Wn3)

EZnieU = ligi pr.r. 4 takty
..

Brak przetrzymań wewnętrznych nut akordów w A (→Wf1,KF→Wn1) nie wydaje się być  przeoczeniem – Chopin musiałby zapomnieć aż o pięciu łukach przetrzymujących. Jest to tym mniej prawdopodobne, że uderzanie całych akordów współgra tu ze wzrastającym natężeniem dynamicznym i emocjonalnym. Wersję tę przyjmujemy zatem do tekstu głównego. Autentyczności wersji z łukami przetrzymującymi nie można jednak całkiem wykluczyć – wprawdzie korektę Wf2 przeprowadził najprawdopodobniej Fontana, mógł jednak konsultować z Chopinem niektóre kwestie dotyczące korekty. Łuki w Wn2 dodano przez analogię z t. 1-2 i 9-10 lub – co bardziej prawdopodobne – na podstawie Wf2, por. Preludium F nr 23, t. 16.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Adiustacje Wf